LEGO 21226 Resim Projesi

LEGO 21226 Resim Projesi seti, her nasıl olduysa radarımdan kurtulmayı başarmış setlerden biri. Tamam, çıkan tüm setleri bildiğimi iddia etmiyorum tabii ki, ama bu kadar keyifli bir seti nasıl kaçırdım diye uzun süre söylendim kendi kendime. Sonra setin çıkış tarihine baktım… Kasım 2021. O yaz, LEGO hobime bir süre ara vermeye karar vermiştim. Değil setleri takip etmek, sosyal medyadaki hesabıma bile doğru dürüst girmiyordum. Üretimi de Aralık 2022’de durdurulmuş. Her ne kadar 2022’de 3-5 yazı yayınlamış olsam da, haberler hep yeni çıkan ya da çıkacak olan setlerle ilgiliydi. Dönüp de “Geçen yıl ne çıkmış acaba” dememiştim. Bu set de o şekilde arada kaynamış. Bunu öğrendikten sonra en azından kendi kendime söylenmeyi bıraktım, “karanlık” zamanıma denk gelmiş çünkü.

Varlığını öğrendikten sonra, seti almanın yollarını aradım. Üretimi durdurulduğu için saçma sapan fiyatlara satılıyordu. Sonra aklıma geldi, seti almak yerine neden parçalarını almayayım? Sonuçta setten 4000 küsur parça çıkıyor, büyük bir kısmı noktalar (yuvarlak DOTS parçaları yani :) ). Ben sadece 48×48’lik bir alanı dolduracak, belli renkleri istiyorum. Oturdum, Bricklink Studio’da seti sıfırdan yaptım. İhtiyacım olan parçaların listesini çıkardım, Bricklink’e yükledim. Sonra da aradım, bakalım ne kadar tutuyor diye. 2500 civarı parça, setin sıfırından daha pahalı çıktı. “Yok artık ama ya!” diyerek, o seçeneği yavaşça çöpe attım.

Derken dolanırken setin reklamını gördüm. Sevgili algoritma, bilgisayarda ve telefonda sürekli baktığım setin indirimde olduğunu belirtiyordu kibarca. Alsam mı, almasam mı diye düşünürken, baktım satışta olan iki setin biri gitmiş bile. “Evet” dedim “bir daha bu şekilde indirimli set kaçırmayacağım” (Kasım indirimlerinde alamadığım bir set var, hâlâ ona dertleniyorum). Kalan seti de ben aldım.

Bu, LEGO 21226 Resim Projesi setinin keşfediliş ve alınış hikayesi. Sırada açılış ve yapılış hikayesi var :)

LEGO 21226 Resim Projesi

Aldığım çoğu set gibi, bu da bir süre yapılacağı zamanı bekleyerek marine oldu. Geçtiğimiz Pazar daha kargalar kahvaltı etmeden kalkınca, etkinlik olarak LEGO 21226 Resim Projesi setini yapmaya karar verdim. Kutuyu açtım – bu arada kutunun üzerindeki ahşap doku baskısı çok hoş, onu belirtmem gerek – içindekilere baktım, olur da yazısını yazarsam diye (belli mi olur? :) ) birkaç fotoğraf çektim.

Setin kutusu da bitmiş hâli kadar büyük: 40 cm x 40 cm. Denemedim, ama büyük bir olasılıkla seti yaptıktan sonra saklamak ya da taşımak için kutuyu bu kadar büyük yapmışlar. Çünkü içinden çıkan parçalar rahatlıkla daha küçük bir kutuya koyulabilirmiş. Noktalar gayet güzel bir şekilde renklerine göre gruplanmış. Toplam 10 küçük kitapçık çıkıyor kutudan. Dokuzunda yapabileceğiniz desenlerin talimatları var. Biri ise, seti tanıtıyor ve çerçevesinin yapılmasını gösteriyor.

Daha kahvemi içip ayılmadığım için, ben çerçeveyi yaparak başladım. Tanıtım kitapçığını zahmet edip okusaydım, büyük bir olasılıkla böyle yapmazdım. Ama dijital ortamda da aynı şekilde yaptığım için, kafamda vızıldayan sese çok kulak asmadım.

Çerçeveyi bitirdikten sonra, kafamdaki ses daha yüksek sesle konuşmaya başladı. Bu işte bir mantıksızlık vardı. Madem herşeyi birleştirecektik, neden 9 farklı kitapçık yapmışlardı? Neden gözüme “Ailenizle yapın”, “Arkadaşlarınızla yapın”, “Küçük çocuklar varsa şöyle yapın” gibilerinden şeyler takılmıştı? Bu soruların cevabını bulmak için tekrardan tanıtım kitapçığına baktım. “Tüm desenleri yaptıysanız, artık çerçeveyi yapabiliriz” diyordu. Evet, çerçeve en son yapılacaktı.

Peki yaptığım çerçeveyi bozdum mu? Tabii ki hayır. Bu set, benim terapi setimdi, ve zaten tek başıma yapacaktım. “En kötü biraz zorlanırım” diyerek, noktaların olduğu poşetlere yöneldim.

Nokta… nokta… her yerde noktalar var!!

Masada duran kaselere baktım. Sonra da kaç poşet nokta olduğuna. Bir kere o kadar fazla kasem yoktu. Yapacağım resim belliydi. “Ya” dedim “ben zaten tersten başlamışım, bu biiir. Ruh hastasıyım, bu da ikiii. Gayet iyi biliyorum ki, bir mavi, sonra iki siyah, sonra üç kırmızı diye yapmayacağım bu seti. O zaman neden hepsini bir seferde açayım ki?” Dolayısıyla yapacağım resimde ağırlıklı olan renklerden başlamaya karar verdim: Siyah ve lacivert.

Dijital olarak yaparken, bu şekilde yapmak gerçekten daha kolay. Sonuçta elinizde farklı 16 tane nokta var, onları kopyala-yapıştır yapıyorsunuz. Bir o renk, bir bu renk, bir şu renk diye yapmaktansa, aynı rengi şuraya, şuraya bir de şuraya (x500) yapıştır demek daha kolay oluyor. Dijitalin en büyük avantajı, üzerinde çalıştığınız tabanın rengini değiştirebilmek. Dolayısıyla taban nerde başlıyor, nerde bitiyor, nerden kaç nokta sayacağım, daha kolay görüyorsunuz. Gerçeğini yaparken bu beni biraz zorladı. 2-3 kez yanlış yere nokta koyduğum oldu. Ama sonuç olarak iki saatin sonunda tüm siyah ve lacivert noktaları yerleştirmiştim, ve astronotun sınırları artık belliydi.

Kahverengilerle devam etmeye karar verdim. Madem sondan başa doğru, dıştan içe doğru gidiyordum, dış hatları belirginleştirmek mantıklıydı (evet, bu noktada sanırım mantık çoktan binayı terk etmişti, ama çaktırmıyoruz, terapimize devam ediyoruz).

Beyaz ve uçuk mavileri bitirdiğimde, astronot artık epey belirginleşmişti.

Sarı tonlarını bitirdiğimde, artık bana gülümseyen bir astronotum vardı. Küçük kızım da sabah uykusunu almış, teftişe gelmişti.

Kırmızı ve pembelerle gezegenin çevresindeki oku yaptım, boşluklara birkaç turuncu ve yeşil serpiştirdim. Evet, resim bitmiş, sergilenmeye hazırdı artık!

Peki ya kullanılmayan noktalar?

LEGO 21226 Resim Projesi setinden tam olarak 4138 parça çıkıyor. Bunların yaklaşık 200 tanesini, çerçeveyi yapmak için kullanıyorsunuz (yedekler dahil). 2304 tanesini de, 48×48 nokta boyutundaki resimde. 1600 civarı nokta artıyor. İster yedek parçalarınıza ekleyin, ister başka bir projede kullanın. Ben 6 saat bunun üzerinde uğraştıktan sonra, kalanlarla setteki resimlerden hangisini yapmak mümkün diye bakmadım artık. Hepsini bir poşete doldurdum, olması gerektiği gibi (!) karışık bir şekilde duruyorlar. Tek istisna, açık yeşil parçalar. Astronotu yaparken kullanılmayan tek renk o olduğu için, ayrıca açıp diğerlerine karıştırma ihtiyacı duymadım.

Seti yapmaya başlamadan önce, içinden çıkan parçalarla bir renk anahtarı yapıyorsunuz. Bu benim çok hoşuma gitti. Yapım talimatları, anahtardaki renk kodlarını kullanarak verilmiş. Yaparken “Bir siyah, iki lacivert, iki siyah” yerine, “1-2-2-1-1” diyerek yaptım bütün seti. Kitapçıkta zaten bu anahtarın bir örneği olduğu için de, hangi satırda olduğumu hatırlamak adına, anahtarı cetvel olarak kullandım.

Setten bir de ayraç çıkıyor. Standart setlerden çıkanın aksine, bu daha geniş; bir seferde 4 tane 1×1 ince tuğla parçasını çıkartabilmek için. İnce olan tarafı da fayans parçalarını çıkarmaya yarıyor. Açıkçası, seti yaparken hiç kullanmadım. Yanlış yerleştirdiğim parçaların etrafında başka parçalar olduğu için, tırnaklarım gayet yeterli oldu. Ama tüm seti sökmek için ideal. Brickset’e şöyle bir baktım, noktalarla yapılan bütün sanat setlerinde bu ayraç var.

Babama bu parçaları gösterdikten kısa bir süre sonra, “Bak, ben de bir şey yaptım” dedi. O da aşağıda :)

Sonuç?

LEGO 21226 Resim Projesi, tek kelimeyle fantastik bir set. İster benim yaptığım gibi tek başınıza terapi olarak yapın, ister bu tür şeylere ilgisi olan kişilerle beraber yapın, sonuç gerçekten çok güzel. En önemlisi, çoğu LEGO setinin aksine, belli bir yapım sırası yok. Yani gördünüz, sondan başlayıp başa doğru gelince gene aynı şeyi elde ediyorsunuz. Aynı şey üzerinde çalıştığınız tabanlar için de geçerli. 1-2-3 diye sırayla yapmadım onları da. Kendi kafama göre bir sıra belirledim, o şekilde gittim. Üç boyutlu bir model değil, iki boyutlu bir resim yaptığınız için, standart LEGO sınırlamaları yok. Bu da çok keyifli bir özgürlük hissi veriyor insana.

Seti yaptıktan sonra, sergilemek için duvara asmak isteyen olursa diye çerçevenin arkasında iki adet çiviye oturtmalık aparatlar var. Bizim duvarlarımız biraz dolu olduğu için, ben farklı bir şekilde sergilemeye karar verdim.

Klasik uzay meraklıları, bu mozaiği farklı şekillerde de yapmışlar. Aşağıda bunlardan ikisini görüyorsunuz. Aile tablosu, Jeff Van Winden (vw_bricks) tarafından yapılmış. Tek tek olan portreler de, “klasik uzay” dendiğinde benim ilk aklıma gelen Dana Knudson‘a (troublesbricking) ait. Yeteri kadar noktayla yapılmayacak bir şey yok gibi gözüküyor, değil mi?

Bir de dolanırken The Brothers Brick sayfasında şöyle bir alternatif buldum. Yapan kişi epey eğlenmiş.

Son olarak, bizim gruptaki gençlerden birinin hazırladığı bir stop-motion animasyonu paylaşmak istiyorum. Baş rolde setteki beyaz astronot var. Bizden de zaman zaman böyle güzel fikir ve animasyonlar çıktığını görmek güzel.

Bir sonraki yazıda görüşmek üzere!

 

Alternatif astronot tabloları dışında tüm resimler bana aittir.